Aanstaande zaterdag start de 𝗪𝗲𝗲𝗸 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗦𝗰𝗵𝗲𝗶𝗱𝘀𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿! 
Van 5 t/m 13 oktober is het tijd om alle (assistent-)scheidsrechters op het veld én in de zaal te bedanken voor alles wat ze voor het voetbal betekenen. Laat ons zien hoe jullie je scheidsrechter in het zonnetje zetten via #ScheidsBedankt! 
Eerst zetten we koers naar Tubbergen, het dorp van voetbaltrots TVC’28. Een club die drijft op vrijwilligers. Mats Olde Dubbelink (23) is er een van. Het is best een druk dagje voor hem, al haalt hij zelf zijn schouders op.
about:blankhttps://acdn.adnxs.com/dmp/async_usersync.html
Als assistent-trainer van JO13-1 heeft hij zojuist verloren van de leeftijdsgenoten van het Almelose ON. „Balen.” Straks wacht hem de volgende wedstrijd al: TVC’28 JO15-1 tegen SDC’12 uit Denekamp. Nu moet Mats op het hoofdveld het duel in goede banen zien te leiden, als scheidsrechter.
„Ja, ik vind het leuk om te doen”, vertelt hij in de bestuurskamer van de club. De passende outfit heeft hij al aan. „Ik fluit nu een jaar of vier, denk ik. Je kon bij de club de cursus tot scheidsrechter volgen, ik vond het wel interessant en sowieso handig om de regels te kennen.”
Wil je elke dag de Regio Tubbergen nieuwsbrief van Tubantia ontvangen via e-mail?
Alsof het niet op kan, hij voetbalt ook nog in het derde elftal van TVC’28. Als centrumverdediger moet hij de volgende ochtend de spitsen van Lemelerveld 2 van scoren zien af te houden. En soms aan de noodrem trekken. „Dan ben ik geen scheidsrechter, nee, dan wil ik winnen. Ik ben heel fanatiek, ook als coach.” Hij glimlacht veelzeggend.
Voor de club
Ze doen bij TVC’28 elke twee weken een beroep op hem. Of hij nu lager of hogere teams moet fluiten, het is Mats om het even. „Het is mooi dat voetballers plezier hebben, daar gaat het om. En ik moet zorgen dat die wedstrijd goed verloopt.”
Daarbij hoopt hij altijd dat hij de kaarten op zak houdt. Slechts drie keer heeft hij iemand van het veld moeten sturen. Een voorbeeld als arbiter heeft hij niet. „Het is hobby, ik doe het voor de club.” Vervelende opmerkingen neemt hij op de koop toe. „Het gebeurt vaak in de emotie. Zolang ze mij maar niet gaan uitschelden, dat laat ik niet toe. Loopt het echt uit de hand, dan roep ik beide aanvoerders bij me. Het strooien met kaarten stel ik zo lang mogelijk uit.”
Hard en duidelijk
Dan naar Oldenzaal, waar Ed Bijen op sportpark Vondersweijde klaar is voor zijn zoveelste wedstrijd. Hij is al vijftien jaar clubscheidsrechter bij Quick’20 en fluit deze middag een duel tussen twee lagere teams uit de oudste jeugd. Over anderhalve week wordt hij zestig, maar hij voetbalt nog met de veteranen op zondag en leidt jeugdwedstrijden op zaterdag. „Een mooie hobby en het houdt me ook fit”, zegt de lange Oldenzaler.
Het liefst fluit hij de betere voetballers, daar is hij eerlijk in. „Dan geniet ik ook echt van het spel.” Bijen is duidelijk aanwezig in het veld en dat komt niet alleen door zijn uitstraling. „Ik fluit hard en duidelijk. Ik hou van mannelijk voetbal, laat veel toe.” In al die jaren gaf hij hooguit drie keer rood. „Ik probeer het liever anders op te lossen.” In een wedstrijd legt hij gemiddeld 10.000 stappen af. „Wat ik het allermooiste vind? Dat beide teams er een mooie wedstrijd met veel duels van maken. En als ik zelf niet te veel hoef op te treden.”
Ja, hij weet dat er een tekort is aan scheidsrechters. „Maar ik kan het iedereen aanraden. Het is ook goed voor je latere maatschappelijke loopbaan, het brengt je zoveel. Leiderschap bijvoorbeeld, niet voor niets vervullen veel scheidsrechters leidinggevende functies. Dus ik adviseer iedereen vroeg te beginnen.”
‘Over vijf jaar een heel groot probleem’
Dat het aantal scheidsrechters afneemt, merkt Jos Engbers van scheidsrechtersvereniging Noordoost-Twente bijna elk weekend. „Ik durf te wedden dat we binnen vijf jaar een heel groot probleem hebben. Dan gaat het ons, als het zo doorgaat, niet meer lukken om voor alle wedstrijden in het weekend een scheidsrechter te vinden”, vertelt hij. „Om die reden werken we al een lange tijd samen met de scheidsrechtersverenigingen in Hengelo en Enschede. Dan hebben we meer keus, maar ook met die scheidsrechters erbij houdt het niet over. Het is elk weekend weer een puzzel.”
Maar hoe komt dat? „Dat is voor een deel te wijten aan de voetbalclubs. Zij denken: ‘Het loopt wel los’. Maar dat is dus niet zo. Het loopt niet los. Er is namelijk bijna geen nieuwe aanwas bij de jongeren. Op dit moment hebben we, met de drie verenigingen samen, 180 scheidsrechters. Dat valt tegen”, legt Engbers uit. „Ook neemt het geweld op de voetbalvelden en langs de lijn toe. Het is toch niet normaal dat ouders bij de wedstrijd van hun zoon of dochter met de scheidsrechter op de vuist gaan? Maar het gebeurt wel. Dat moet anders.”
Toch blijft Engbers positief over het scheidsrechtersvak. „Ik heb zelf ruim 52 jaar op het veld gestaan als scheids- en grensrechter. Je leert jezelf heel goed kennen, komt op heel veel verschillende plekken en ontmoet veel nieuwe mensen. Dat is heel waardevol. En daarnaast betaalt het fluiten voor de bond beter dan een dag werken in de supermarkt. Misschien trekt dat de jonge jongens over de streep?”
